۲۸ سال از اشغال لاچین گذشت

امروز هجدهم ماه می برابر با بیست و هشتمین سال اشغال شهر "لاچین" در منطقه قره‌ باغ توسط نیروهای اشغالگر ارتش ارمنستان است. 

به گزارش آذربایجان پرس، بیست و هشت سال پیش در چنین روزی، نیروهای ارمنی با ورود به منطقه "لاچین" دست به غارت وحشیانه شهر و روستاهای اطراف آن زدند.

نیروهای ارتش ارمنستان با حمایت یگان های زرهی روسیه، تمامی خانه ها، مساجد، آثار تاریخی، مزارع و کارخانجات را ویران کردند و با کشتن حدود ۳۰۰ تن از مردم بی گناه منطقه، ۶۳۳۴۱ تن از اهالی را مجبور به کوچ اجباری از موطن خود نمودند.

داشناک های ارمنی با آغاز حمله ای که از ساعات پایانی شب ۱۶ می ۱۹۹۲ از سمت مناطق Turşsu و Gorus آغاز گردید، با یاری یگان های زرهی روسیه در روز ۱۸ می "لاچین" را به اشغال خود درآوردند.

لازم به ذکر است "لاچین" منطقه ای به وسعت ۱۸۳۵ کیلومتر مربع و دارای موقعیت استراتژیک جغرافیایی فوق العاده با خاک بسیار حاصلخیز می باشد. با اشغال این منطقه و تخلیه بیش از ۱۲۰ روستای آن، آذربایجان از نظر اقتصادی نیز ضربه ای بزرگ خورد. ارامنه پس از اشغال «لاچین» ۳۰ اثر مهم تاریخی و فرهنگی منطقه را نابود کرده و زمین های کشاورزی را به اراضی لم یزرع تبدیل نمودند.

۲۸ سال از اشغال «شوشا» توسط ارمنستان گذشت

به گزارش آذربایجان پرس، شهر شوشا که مرکز فرهنگ کهن آذربایجان بشمار می رود، در طول قرن بیستم سه بار در معرض تجاوز ارامنه قرار گرفته است.

شهر شوشا برای اولین بار در سالهای ۱۹۰۷- ۱۹۰۵ در معرض هجوم ارامنه قرار گرفته و به آتش کشیده شده است. دومین تجاوز ارامنه به این شهر در سالهای ۱۹۲۰- ۱۹۱۸صورت پذیرفت. سومین تجاوز که منجر به اشغال این شهر گردید، در روز ۸ ماه می سال ۱۹۹۲ رخ داد.

شهر شوشا در سال ۱۹۹۲ در نتیجه حمله نظامی به دست ارامنه افتاد. تداوم تسخیر این شهر از سوی ارمنستان یکی از مهمترین دلایل اثبات متجاوز بودن این دولت می باشد. طبیعتاً ارمنستان با هیچ دلیل منطقی قادر به محق نشان دادن خود در تداوم اشغال شوشا نیست.

در اولین دوره تجاوز ارامنه به شهر شوشا، فرزندان غیور آذربایجان با در آغوش گرفتن سلاح و فدا کردن خون خویش شوشا را از دست ارامنه نجات داده اند.

دومین دوره اشغال شوشا توسط ارامنه، در ماه دسامبر سال ۱۹۱۸، حملات ارامنه به روستاهای آذربایجانی شهرستان جبراییل شدت یافت و در اوایل سال ۱۹۱۹ شکلی ویرانگرتر به خود گرفت. وحشی گری های داشناک ها نسبت به شهرستان شوشا و شهر شوشا مرکز سیاسی قره باغ با بی رحمی بیشتری صورت می گرفت.

سومین دوره اشغال شوشا توسط ارامنه در روز ۸ماه می سال ۱۹۹۲ صورت گرفت. در حین اشغال شوشا ۲۰۰نفر شهید، ۱۵۰نفر معلول، ۵۵۲کودک یتیم و نزدیک به ۲۲هزار نفر آواره شدند. همچنین ۲۰۰بنای تاریخی، ۲آسایشگاه، خانه-موزه های شخصیتهای برجسته، یک کمپ توریستی با ظرفیت ۷۰نفر، یک یتیم خانه با ظرفیت ۱۲۰۰نفر و … ویران گردید. مساجد و زیارتگاههای تاریخی شوشا با خاک یکسان شده و بی رحمانه مورد تحقیر قرار گرفتند.

تجاوز نظامی ارمنستان به آذربایجان به حمایت های نظامی و سیاسی روسیه، موجب اشغال ۱۷ هزار کیلومتر مربع از حاصلخیزترین مناطق جمهوری آذربایجان و ویران شدن ۹۰۰ منطقه مسکونی، ۱۳۰۹۳۹ خانه، ۲۳۸۹ سازه صنعتی و کشاورزی، ۱۰۲۵ مرکز آموزشی، ۷۹۸ مرکز بهداشتی، ۱۵۱۰ موسسه فرهنگی، ۵۱۹۸ کیلومتر جاده، ۳۴۸ پل، ۷۵۶۸ کیلومتر خطوط آبرسانی و ۷۶۹۴۰ کیلومتر خطوط برق‌رسانی گردیده است. متجاوزین ارمنی با بیرحمی خاصی اقدام به نابودی آثار میراث فرهنگی آذربایجان در مناطق اشغالی نموده‌اند. آنان در مناطق تحت اشغال خود اقدام به غارت و به آتش کشیدن ۱۲ موزه، ۶ گالری نقاشی و ۹ قصر تاریخی نموده‌اند. ۴۰ هزار اثر تاریخی نادر موجود در موزه‌ها غارت شده و ۴۴ معبد و ۱۸ مسجد تحقیر شده‌اند. در ۹۲۷ کتابخانه ویران‌شده و به آتش کشیده شده، ۴،۶۰۰،۰۰۰ (چهار میلیون و ششصد هزار) جلد کتاب و آثار خطی بی‌بدیل نابود شده‌اند.

گفتنی است، مناقشه بین دو کشور قفقاز جنوبی – ارمنستان و آذربایجان در سال ۱۹۸۸ بعلت ادعای ارضی دروغین ارمنستان به خاک آذربایجان آغاز شده است. در پی حملات ارمنستان به آذربایجان از سال ۱۹۹۳ بیست درصد از سرزمینهای متعلق به آذربایجان، یعنی قره باغ کوهستانی همراه با ۷ شهر و ناحیه دیگر اطراف آن همچنان تحت اشغال ارتش ارمنستان میباشد. در سال ۱۹۹۴ طرفین به پیمان آتش بس دست یافتند. از آن زمان نیز گروه مینسک سازمان امنیت و همکاری اروپا با ریاست مشترک روسیه، فرانسه و ایالات متحده آمریکا در مسئله حل صلح آمیز مناقشه قره باغ کوهستانی میانجیگری می کنند که تاکنون فعالیتهای آنها در این زمینه هیچ نتیجه ای نداشته است.

توافق خطرناک رژیم صهیونیستی و ارمنستان بر سر قره‌باغ

آیت الله عاملی در واکنش به افتتاح سفارت ارمنستان در تل آویو گفت: میان رژیم صهیونیستی و ارمنستان بر سر قره‌باغ توافق خطرناکی صورت گرفته است.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی سبلان ما، پس از روی کار آمدن غرب گرایان در ارمنستان، با تاکید و سفارش سردمداران آمریکا توسعه روابط این کشور با رژیم صهیونیستی در دستور کار قرار گرفته است. در این راستا تصمیم ارمنستان در افتتاح سفارت در تل آویو از جمله اقدامات بسیار خطرناکی است که حاکمان غرب گرای این کشور به ویژه شخص نیکول پاشینیان اعلام کرده اند، قصد انجام آن را دارند. این اقدام ارمنستان که در تضاد اساسی با منافع جهان اسلام و به ویژه جمهوری اسلامی ایران قرار دارد، بازتاب های وسیعی در کشورمان داشته و مخالفت های جدی را در پی داشته است. به طوری که بسیاری از شخصیت های سیاسی، کارشناسان، صاحب نظران و تعدادی از نمایندگان و منتخبین مجلس شورای اسلامی نسبت به عواقب آن هشدار داده اند.

در این زمینه پایگاه خبری حقایق قفقاز طی مصاحبه ای با حضرت آیت الله سید حسن عاملی، نماینده محترم ولی فقیه در استان و امام جمعه اردبیل نظرات و تحلیل ایشان را جویا شده است، که در اینجا توجه خوانندگان گرامی را به آن جلب می نماییم.

ارمنستان در موضوع نزدیکی به رژیم صهیونیستی مسابقه خطرناکی را با جمهوری آذربایجان شروع کرده است. جمهوری آذربایجان با خرید 6 میلیارد دلار سلاح از اسرائیل خدمت بزرگی به رژیم صهیونیستی کرد تا هم از سلاح و هم از لابی صهیونیسم بین الملل جهت آزادی قره باغ استفاده کند، هرچند اذن استفاده از این سلاح ها دست قدرت های بزرگ است. ارمنستان که پول برای خرید سلاح ندارد اقدام به افتتاح سفارت خود در تل آویو کرده است تا به خیال خود با نزدیکی به رژیم صهیونیستی بتواند هم اشغال قره باغ را تثبیت کند و هم دولت نامشروع اسرائیل را به عدم استفاده جمهوری آذربایجان از سلاح های خریداری شده متقاعد کند. طبق اخبار موثق رژیم صهیونیستی به ارمنستان تعهد داده که جمهوری آذربایجان از این سلاح ها علیه ارمنستان استفاده نخواهد کرد.

توسعه روابط ارمنستان با رژیم صهیونیستی در حد افتتاح سفارت خطر بزرگی هم برای جمهوری آذربایجان و هم برای ایران است. اسرائیل با افتتاح سفارت ارمنستان در تل آویو هم به آرزوی بزرگ خود دست یافته و هم خیانت بزرگی به جمهوری آذربایجان کرده است و حالا ملت بزرگ آذربایجان دشمن اصلی خود را که سال ها شعار دوستی با جمهوری آذربایجان را داده بود، خوب شناخته اند.

افتتاح سفارت ارمنستان در سرزمین های فلسطین اشغالی  نشان می دهد که بین اسرائیل و ارمنستان بر سر قره باغ توافق خطرناکی صورت گرفته است و جمهوری آذربایجان از آزادسازی خاک مسلم خود که پشتوانه چندین قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل را دارد، محروم خواهد ماند.

این افتتاح برای ایران نیز قطعا خطرناک است بدون شک تقویت ارتباط ارمنستان با اسرائیل آن هم در حد افتتاح سفارت به معنای حضور تشکیلات امنیتی و جاسوسی رژیم صهیونیستی در بیخ گوش و کنار مرزهای ایران است.

ارمنستان با علم به حساسیت فوق العاده ایران به حضور اسرائیل در کشورهای همسایه خود اقدام به این خیانت و جسارت کرده و به دشمن بزرگ ایران و مسلمانان و ناپاک ترین دشمن بشریت، برای حضور در منطقه قفقاز چراغ سبز نشان داده است.

از سوی دیگر اقدام ارمنستان در افتتاح سفارت در تل آویو، یک شکست دیپلماتیک برای ایران محسوب می شود. در چنین موقعیتی انتظار از دستگاه دیپلماسی کشور عکس العمل و اعتراض مناسب به دولت غرب گرای ارمنستان است، در غیر این صورت ارمنستان با اطمینان خاطر از سکوت ایران در آینده بیشتر از این جری خواهد شد.

۲۷ مین سالگرد اشغال کلبجر توسط ارمنستان

امروز بیست و هفتمین سالگرد اشغال کَلبَجَر(kəlbəcər) توسط نیروهای اشغالگر ارمنستان می باشد.

منطقه‌ی کلبجر روز دوم آوریل سال ۱۹۹۳ میلادی توسط نیروهای ارمنی اشغال شده است.

پس از آغاز عملیات نظامی گسترده‌ی ارمنستان در ۲۷ مارس همان سال، شهرستان کلبجر که در میان اراضی اشغالی جمهوری آذربایجان، بزرگ ترین ایالت محسوب می شود، توسط نیروهای ارمنی اشغال گردید.

محدوده‌ی کلی بخش کلبجر، ۱۹۳۶ مترمربع و در هنگام اشغال تعداد جمعیت این منطقه نزدیک به ۷۰ هزار نفر بوده است.

در نتیجه‌ی اشغال این منطقه ۵۱۱ نفر شهید، ۳۲۱ تن مفقود یا به اسارت نیروهای ارمنی درآمده است.

هنگام عملیات نظامی، ۵۵ تن نظامی آذربایجانی نیز به شهادت رسید.

ضمنا بیش از ۱۵۰ روستا و منطقه‌ی مسکونی تحت کنترل ارامنه قرار گرفت.

بیش از ۵۰۰ موسسه‌ی صنعتی و ساخت و ساز، فروشگاه، رستوران و سایر مراکز خدمات، ۹۷ مدرسه، ۷۶ منطقه‌ی بهداشتی تخریب گشته و ساکنان بخش کلبجر نیز آواره و به مناطق مختلف آذربایجان پناهنده شدند.

بر اساس ارزیابی آن سال ها، به این منطقه به میزان ۷۶ میلیون دلار آسیب وارد شده است.

ساکنان کلبجر به هیچ وجه آن روزهای فجیع را نمی توانند فراموش کنند.

 

شورای امنیت سازمان ملل متحد به دنبال اشغال منطقه ی کلبجر، قطعنامه ی شماره ۸۲۲ را تصویب و درخواست کرده است که نیروهای اشغالگر هرچه زودتر از کلبجر و اراضی دیگر اشغالی جمهوری آذربایجان خارج شوند.

در پی حملات ارمنستان به آذربایجان از سال ۱۹۹۳، بیست درصد از سرزمین های متعلق به آذربایجان، یعنی قره‌باغ کوهستانی همراه با ۷ شهر و ناحیه ی دیگر اطراف آن همچنان تحت اشغال ارتش ارمنستان می باشد.

در سال ۱۹۹۴ طرفین به پیمان آتش بس دست یافتند.

از آن زمان نیز گروه مینسک سازمان امنیت و همکاری اروپا با ریاست مشترک روسیه، فرانسه و ایالات متحده ی آمریکا در مسئله‌‌ی حل صلح آمیز مناقشه قره باغ کوهستانی میانجیگری می کنند که تاکنون فعالیتهای آن ها در این زمینه هیچ نتیجه ای نداشته است.

تا به حال به چهار قطعنامه ی صادر شده از سوی شورای امنیت سازمان ملل متحد در مورد آزادی قاراباغ کوهستانی و اراضی اشغالی آذربایجان نیز عمل نشده است.

باکو انتخابات در منطقه قره باغ کوهستانی را غیرقانونی خواند

وزارت امور خارجه جمهوری آذربایجان با صدور بیانیه ای برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی در منطقه قره باغ کوهستانی در روز سه شنبه را غیرقانونی دانست.

به گزارش آذربایجان پرس به نقل از ایرنا، در بیانیه وزارت امور خارجه جمهوری آذربایجان، هرگونه انتخابات در منطقه قره باغ کوهستانی تنها در قالب قانون اساسی جمهوری آذربایجان و با مشارکت تمامی ساکنان این منطقه امکان پذیر اعلام شده است.

در بخشی از بیانیه آمده است: برگزاری هرگونه انتخابات در قره باغ کوهستانی پس از خروج نیروهای ارمنی از منطقه و بازگشت ساکنان آذربایجانی این منطقه به خانه و کاشانه خود و نیز برقراری گفتمان میان جوامع ارمنی و آذربایجانی منطقه قره باغ کوهستانی امکان پذیر است.

وزارت خارجه جمهوری آذربایجان همچنین با تأکید بر ضرورت حل مناقشه قره باغ میان این کشور و ارمنستان بر اساس حق حاکمیت و تمامیت ارضی جمهوری آذربایجان افزود: اشغال نظامی بخشی از سرزمین های جمهوری آذربایجان به حل مساله کمک نمی کند و ارمنستان با تلاش ها برای برگزاری انتخابات جعلی در قره باغ کوهستانی نمی تواند به اهداف خود در این منطقه برسد و جمهوری آذربایجان هرگز اشغال بخشی از سرزمین خود را تحمل نخواهد کرد.

مناقشه میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان بر سر منطقه قره باغ کوهستانی در سال ۱۹۸۸ میلادی آغاز و در سال ۱۹۹۲ میلادی به درگیری نظامی میان دو کشور تبدیل شد.

 در نتیجه این درگیری نظامی که تا سال ۱۹۹۴ میلادی ادامه داشت، منطقه قره باغ کوهستانی جمهوری آذربایجان و هفت شهرستان دیگر در مجاورت آن، تحت تصرف نیروهای ارمنی در آمد.

 در ماه می سال ۱۹۹۴ میلادی با میانجیگری گروه مینسک سازمان امنیت و همکاری اروپا آتش بس میان طرفین مناقشه برقرار شد اما تلاش های این گروه میانجی به ریاست مشترک آمریکا، فرانسه و روسیه برای حل مسالمت آمیز مناقشه قره باغ تا به حال نتیجه ای نداشته است.

بازداشت صدها مسلمان اویغور در چین

مقامات چین در چارچوب برنامه ضد اسلامی خود، بازداشت صدها مسلمان اویغور در ترکستان شرقی و انتقال آنها به اردوگاه های توانبخشی را ادامه می دهند.

به گزارش آذربایجان‌پرس به نقل از شیعه نیوز، مقامات چین در چارچوب برنامه ضد اسلامی خود به بازداشت همه اعضای خانواده های مسلمان در ترکستان شرقی اقدام می کنند تا آنها را به اردوگاه های توانبخشی منتقل کنند.

براساس این گزارش، مقامات چینی، مردان و زنان را از یکدیگر جدا می کنند و کودکان را به مدارس و مراکز دیگر می فرستند تا فرهنگ چینی و تنفر از اسلام را بیاموزند.

فعالان اجتماعی در صفحه های خود در توئیتر فیلم ویدیویی را منتشرکردند که در آن صدها مسلمان اویغور را نشان می دهد که در انتظار اعزام به بازداشتگاه ها هستند.

این فیلم نشان می دهد که پلیس چین دستان مسلمانان اویغور را بسته و چشم بندی را روی چشم های آنها قرار داده است تا نتوانند جایی را ببینند.

مقامات چین در این بازداشتگاه تلاش می کنند مسلمانان را از اعتقادات شان دور کنند تا مجبور به انکار دین اسلام شوند. همچنین آنها، اعضای بدن مسلمانان را سرقت می کنند.

پکن، ترکستان شرقی را از سال ۱۹۴۹ میلادی اشغال کرد و نام آن را به «سین کیانگ» یعنی «مرزهای جدید» تغییر داد. اقلیت مسلمان در ترکستان شرقی از سال ۲۰۰۹ میلادی شاهد اقدامات خشونت بار است. براساس آمار رسمی نزدیک به ۲۰۰ مسلمان در این منطقه به دست نظامیان چینی کشته شدند.

آسیب شناسی فاجعه جیلولوق در غرب آذربایجان

اواخر اسفند سالروز جنایتی هولناک در اورمیه و سلماس می باشد که به مدت حداقل شش ماه غرب آذربایجان را درگیر خود کرد. جنگ جهانی اول است و قسمت شمالی ایران از جمله آذربایجان در تصرف روس و قسمت جنوب در اختیار انگلیس. پاییز سال ۱۲۹۶ شمسی بود که با وقوع انقلاب بلشویکی در روسیه تزاری، قشون روس از جنگ خارج شده و کلیه مناطق متصرفی از جمله آذربایجان را ترک کرد. تخلیه آذربایجان از طرف روس به معنای رهاکردن این مناطق به دست عثمانی بود که درگیر جنگ با متفقین ( روس، انگلیس، فرانسه و غیر مستقیم آمریکا) بود. بنابراین قرارگاه مرکزی متفقین برای جلوگیری از پیشروی قوای عثمانی در آذربایجان در صدد مسلح کردن مسیحیان فراری از عثمانی به آذربایجان برآمد و در این امر ناصواب متاسفانه میسیونرهای مذهبی کشورهای اروپایی نیز که مثل مور و ملخ در منطقه مستقر بودند به یاری این قوای مسلحه آمدند.  ماجراجویانی از همشهریان مسیحی نیز که گول میسیونرها، مقامات انگلیس و فرانسه را خورده بودند وارد میدان شدند و شد آنچه که متاسفانه نبایستی می شد. در طی جنگ خونین تسلط مسیحیان ( جیلو و ارامنه) به اورمیه و سلماس از اسفند ۱۲۹۶ الی خرداد ۱۲۹۷ بیش از یکصد و پنجاه هزار نفر از اهالی آذربایجان نیست و نابود شدند. رقمی که ناواردان به تاریخ اورمیه از شنیدن آن یکه می خورند و به هیچ وجه باور نمی کنند. با پیشروی قوای عثمانی در غرب آذربایجان این بار مسیحیان از ترس جان شهرهای خوی، سلماس و اورمیه را با وضع فلاکت باری ترک و با رهنمودهای مستشاری انگلیسی ها از راه میاندوآب، صایین قالا، بیجار و همدان و کرمانشاه به شمال بغداد در منطقه بعقوبه رسیدند. ماجراجویان خرسند از اطلاق عنوان کوچکترین متفق به هموطنان مسیحییمان باعث کشتاری وحشتناک در منطقه شده بودند. در طی این فرار آنی هزاران نفر از مسیحیان مخصوصا زنان ، کودکان و پیرمردان در دست و پای افراد مسلح ماجراجوی مسیحی تلف شدند. پس از پنج سال با اعلام عفو عمومی، اتباع مسیحی ایرانی مخفیانه و در حالی که یارای چشم در چشم شدن با همسایگان مسلمان خود نداشتند و پشیمان از این وضعیت به روستاهای خود برگشتند و این بار نیز از سوی همشهریان مسلمانشان پذیرفته شدند هر چند نگران از ماجراجویی های دوباره آنها ( اسناد رسمی دولتی در این باره بسیار زیاد است).
 آسیب شناسی این فاجعه:

۱- گزارشهای بسیاری از روند دخالت گستاخانه میسیونرهای مذهبی خارجی در اورمیه و سلماس در دست است که سعی دارد هموطنان مسیحی را متمایل به اروپا و جهان مسیحیت در خارج از ایران نماید. ( خصوصا از دوران حملات شیخ عبیدالله و سپس سالهای ۱۲۸۰ شمسی به بعد )

۲- وابستگی فکری و حتی تسلیحاتی عوامل اصلی این فجایع به قوای سیاسی خارجی متفقین خصوصا انگلیس و فرانسه محرز می باشد.

۳- اطاعت محض از سیاستهای خارجی قوای متفقین سبب شد که نه تنها از مسلمانان بلکه هزاران نفر از آشوری ها و مسیحیان آذربایجانی نیز تلف شوند و این گروهها تا امروز نیز نتوانستند از این اوضاع بوجود آمده از طرف اروپا و آمریکا خارج شوند.

۴- ماجراجویی برای تشکیل مملکتی در دل آذربایجان باعث برخوردهای خونینی شد که به تحلیل اقلیت قومی مذهبی مسیحیان اورمیه و سلماس منجر شد.

۵- بی تفاوتی جدی حاکمان و طبقه اشراف اورمیه و سلماس برای بسیج مردمی در زمان نبود حاکمیت دولت مرکزی  و ماجراجویی های سرسپردگان به خارج

۶- عدم توجه جدی به موضوعاتی از قبیل بررسی نقاط ضعف و آسیب پذیری شهرهای آذربایجان غربی از سوی والی و حاکمان منطقه.

گفتنی است خواندن تاریخ به مثابه پرونده خوانی و سپس عبرت از اعمال گذشتگان است برای داشتن آینده ای بهتر و زندگی در صلح و امنیت. خصوصا برای ماجراجویانی که یکصد سال بعد از فاجعه جیلولوق احیانا درصدد اجرای طرحی دیگر هستند و می خواهند مملکتی از دل آذربایجان برای خود دست و پا کنند می تواند بسیار پرعبرت باشد.

دکتر توحید ملک زاده

۲۸ مین سالگرد اشغال منطقه خان کندی توسط ارامنه

۲۸ سال از اشغال خانکندی و منطقه استراتژیک کرکیجهان جمهوری آذربایجان توسط ارمنستان اشغالگر می گذرد.

در ۲۸ دسامبر سال ۱۹۹۱ مناطق خان کندی  و منطقه کرکیجهان توسط ارامنه به اشغال درآمد.

مدافعین خان کندی و کرکیجهان که با سلاح های سبک در مقابل شبه نظامیان ارامنه که از سلاح های سنگین و تجهیزات مختلف استفاده می کردند پس از مقاومتی سخت و نرسیدن قوای پشتیبانی مجبور به عقب نشینی شدند. 

قبل از اشغال  ۱۷۹۶ نفر در قالب ۳۵۰ خانوار در این مناطق زندگی می کردند که پس از هجوم وحشیانه ارامنه تمامی امکانات زیر ساختی از جمله  ۲ دبیرستان، مهدکودک، کتابخانه، باشگاه ورزشی، دفتر مخابرات، چندین مغازه، یک درمانگاه، ۵ کارگاه و کارخانه های تولید مواد غذایی نابود شدند.

لازم به ذکر است که در این درگیریها ۳۴ نفر شهید و ۱۵۰ نفر مجروح شدند که از میان این شهدا ۳ زن و ۲ کودک نیز مشاهده می شد.

هم اکنون، ارمنستان ۲۰ درصد از خاک کشور شیعه و مسلمان جمهوری آذربایجان اشغال کرده و اموال مسلمین را غارت و مساجد را به محل نگه داری گاو و خوک تبدیل کرده است.

شورای امنیت سازمان ملل متحد در خصوص تجاوزات ارامنه ۴ قطعنامه مبنی بر خروج نیروهای اشغالگر از اراضی اشغالی جمهوری آذربایجان صادر کرده است که ارمنستان بدون توجه به آن، همچنان به اشغالگری خود ادامه می دهد.

چرایی سکوت وزارت امور خارجه در قبال کشتار مسلمانان ترک زبان اویغور!

سیاست جمهوری اسلامی ایران که حمایت از مسلمانان و البته ملت های مظلوم دنیا می باشد، آنچنان که باید و شاید در جلوگیری از کشتار مسلمانان اویغور چین احساس نشده است.

تبریزمن: دولت کمونیست چین در ادامه سیاست نژادپرستانه و کشتار مسلمانان اویغور، اقدام به تخریب مسجد و اماکن مذهبی این قوم کرده است. چیزی که در این قضیه و البته موارد مشابه آن در گذشته شاهدش نبودیم ورود قاطعانه وزارت امور خارجه ایران به موضوع است.

اویغورهای چین که مسلمان و ترکزبان هستند در سال های اخیر بارها با وحشیانه ترین روش ها از سوی دولت چین مورد حمله قرار گرفته و آسیب‌های جدی دیده اند. سیاست جمهوری اسلامی ایران که حمایت از مسلمانان و البته ملت های مظلوم دنیا می باشد، آنچنان که باید و شاید در این خصوص احساس نشده است.

شاید دلیل این سکوت به حمایت چین از کشورمان در برجام و عدم همراهی کامل با تحریم های اعمال شده آمریکا مربوط شود، اما دلیل هرچه باشد کشورمان در جلوگیری از کشتار مسلمانان اویغور، قاطعانه به وظیفه اسلامی خود عمل نکرده است. انتظار می رود با احضار سفیر چین به وزارت امور خارجه، مراتب اعتراض کشورمان به مقامات این کشور اعلام شود.

مهدی حافظ زاده

چرا این عکس تکان‌دهنده است؟

«آگیم» در این عکس فقط دو سال دارد؛ کودک معصوم و بی‌گناهی که ترسیده و زندگی آن‌سوی سیم‌خاردارها انتظارش را می‌کشد.

جمهوری کوزوو نام کشوری در شبه جزیره بالکان در جنوب خاوری اروپاست که بخش زیادی از جمعیت آن را مسلمانان تشکیل می‌دهند. پس از جنگ جهانی دوم، جمهوری سوسیالیستی یوگسلاوی «کوزوو» را به عنوان یکی از استان‌های خودمختار صربستان به رسمیت شناخت. از طرفی ناسیونالیست‌های آلبانی همچنان در قالب شورش‌های خیابانی خواستار استقلال کوزوو بودند.